Murillo malując Madonny, używa delikatnych postaci kobiecych z Andaluzji jako modelek, wprowadza dzieci o gwiaździstych oczach i przedstawia świętych we współczesnych im środowiskach. Istnieje kilka wersji tego obrazu w różnych muzeach. Ta uchodzi za pierwszą wersję. Henri Blaze pisał o tym obrazie w 1837 roku w „Revue des Deux Mondes” uznając go za najpiękniejsze działo Murilla.
To poetyckie malowidło w subtelnej harmonii barw, ciepłym i klarownym kolorycie przedstawia intymny związek matki i dziecka.