Opłakiwanie Chrystusa – fresk Giotto – znajduje się na północnej wewnętrznej ścianie kaplicy Scrovegnich w Padwie we Włoszech.
Kaplica ta została zbudowana jako prywatna obok klasztoru przez zamożną rodzinę Scrovegni i konsekrowana w 1305 roku. W latach 1304–1306 Giotto ozdobił wewnętrzne ściany i sufit kaplicy serią fresków, przedstawiające sceny z Biblii, w tym serię 'Sceny z życia Chrystusa’. Prace uważane są za arcydzieło. Zarówno klasztor, jak i kaplica stanowią obecnie część Musei Civici di Padova.
Jest to najbardziej wzruszająca scena z tego cyklu fresków. W stronę twarzy martwego Chrystusa i pochylonej nad nim Matki, biegną nie tylko spojrzenia wszystkich postaci, ale także linie skał. Punkt centralny malowidła przesunięty został w lewą, dolną część obrazu, w kierunku „ziemi i śmierci – ku ciału Chrystusa”. Gesty i twarze postaci na obrazie wyrażają ból i żal. Dzięki prostocie środków, ten ból i żal staje się też naszym udziałem. Pochylenie głowy Matki nad Jezusem, przypomina twarz Maryi z Narodzin, ale Giotto nadał rysom Matki wyraz głębokiego cierpienia. W Narodzinach, twarz Maryi rozjaśniona była przez delikatne światło, tutaj malowana jest ziemistymi kolorami, tak jak ciało Syna. Unoszące się na niebie anioły płaczą, lamentują i rozpaczają.
Z serii: Sceny z życia Chrystusa. Powstał w latach: 1304–1306,
en. Lamentation (The Mourning of Christ),