Wskrzeszenie Łazarza

sierpniu 1608 roku Caravaggio uciekł z Malty, gdzie został uwięziony za nieznane przestępstwo i schronił się na Sycylii wraz ze swoim przyjacielem, artystą Mario Minniti. Dzięki wstawiennictwu Minniti pozyskał szereg ważnych zleceń, w tym dla kościoła Padri Crociferi w Mesynie, gdzie 10 czerwca 1609 r. przedstawił go bogaty kupiec genueński Giovanni Battista de Lazzari.

Na obrazie widoczne jest mistrzowskie operowanie światłem. Jest to obraz z okresu, gdy eksperymentował dążąc do rozmywania postaci. Światło  jest tu symbolem Łaski.

Historia o tym, że Caravaggio miał świeżo pochowane ciało ekshumowane dla potrzeby namalowania tego obrazu, jest  „prawdopodobnie apokryficzna, ale nie przekracza granic możliwości”. Niektóre postacie wzorowane są na członkach lokalnej społeczności.
Według Francesco Susinno istniała wcześniejsza wersja tego obrazu, ale została zniszczona przez artystę brzytwą, po krytyce z jaką obraz został przyjęty.

Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. 42 Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał». 43 To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!» 44 I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić!».
J. 11,41-44

Obraz Caravaggio - Wskrzeszenie Łazarza
Caravaggio – Wskrzeszenie Łazarza,
en.The Raising of Lazarus
Data powstania: 1609
Okres: Barok
Technika: olej / płótno
Wymiary: 380 × 275 cm,
Znajduje się: Museo Regionale di Messina
Link: Zobacz w muzeum
Opracowane na podstawie:
Zdjęcie: wikipedia