Poprzez historię pokłonu pogańskich króli, Ewangelia podkreśla uniwersalizm nowej religii. Najstarszy z królów, przyklęka przed Dzieciątkiem, ofiarowując mu złoto. Pozostali przynoszą w darze mirrę i kadzidło. Na obrazie Dürera orszak towarzyszący królom, ukazany jest w tle. Obraz eksponuje króla odwróconego profilem, któremu artysta użyczył swoich rysów.
Hołd Trzech Króli jest uważany za jedno z najlepszych i najważniejszych dzieł Dürera z okresu między jego pierwszą a drugą podróżą do Włoch (1494-5 i 1505). Dzieło ma niewielkie rozmiary, ma nieco ponad metr szerokości, ma jednak duże znaczenie w twórczości Dürera i historii sztuki. Przed powstaniem tej pracy osiągnięcia Dürera polegały głównie na jego karierze graficznej lub autoportretach. Ta praca jest szczególnie istotna, ponieważ łączy w sobie delikatną równowagę konwencji północnej i włoskiej. Heinrich Wölfflin określił to dzieło jako „pierwszy całkowicie klarowny obraz w historii sztuki niemieckiej”.